De zin van reïncarnatie

Gisteren had ik een gesprek met een collega over de mogelijkheid van leven na de dood. Mijn collega geloofde dat het leven ophield na de dood. Je valt uit elkaar en er blijft niets meer van je over. Ik zei dat in mijn beleving het leven nooit ophoudt. Net zoals in de natuur het leven altijd doorgaat, blijven wij mensen ook doorgaan met leven. Uiteraard niet in hetzelfde lichaam, want die heeft nu eenmaal een beperkte houdbaarheidsdatum.

Hiertegenover stelde mijn collega dat als er al zoiets zou bestaan als reïncarnatie, wat daar de zin van zou kunnen zijn? Het leven is toch vaak geen pretje. Zelfs in een westerse maatschappij met relatief weinig armoede, oorlog en andere vreselijke toestanden kent het leven toch een hoop teleurstellingen, verdriet, pijn etc. Waarom zou je jezelf dat keer op keer aandoen, terwijl je van een plek komt waar alles licht, vrede en liefde is? Om maar te zwijgen over de veel ergere plekken op de wereld. Waarom zou een ziel er vrijwillig voor kiezen om in een land geboren te worden waar oorlog heerst, of in een gezin waar je misbruikt wordt?

Volgens mij kun je de waarom-vraag eenvoudig verklaren door naar het gedrag van mensen te kijken. Waarom kiezen we er vrijwillig voor om naar een oorlogsfilm of horrorfilm te kijken? We weten voordat we beginnen dat we een en al ellende te zien krijgen. Maar toch besluiten we om te gaan kijken. Waarom kijken we vrijwillig naar Goede Tijden Slechte Tijden? Dat is toch ook een aaneenschakeling van problemen en drama. Waarom kijken we niet alleen maar naar feelgood movies? Het antwoord is enerzijds omdat we door de film iets kunnen beleven alsof we er zelf bij zijn. Een film kijken is een ervaring. We beleven de emoties en spanning van de personages uit de film en voelen die in ons eigen lichaam. Terwijl we tegelijkertijd weten dat het maar een film is. Wat er ook gebeurt in een film, het raakt ons niet écht fysiek als kijker. Als we na iedere actiefilm lichamelijk net zo gesloopt op de bank zaten als Bruce Willis in ‘Die Hard’, dan zouden er nog maar weinig films gekeken worden. Gelukkig kunnen we na de film zonder kleerscheuren weer verder met ons leven.

Anderzijds leren we door het kijken van een film om de wereld vanuit een ander perspectief te bekijken. We verplaatsen ons in een situatie en ervaren hoe het is om daarin te zitten. Omdat we een toeschouwer zijn, kunnen we ook de gehele verhaallijn overzien en wordt de samenhang duidelijk. We zien hoe het plot zich ontwikkelt en hoe een situatie opgelost kan worden. Zelfs als het voor de personages in de film nog compleet onduidelijk is waar de film naartoe gaat zien wij als toeschouwer de grote lijn. En zo is het volgens mij ook met de Ziel. De Ziel kan door de verschillende mensenlevens telkens weer het leven vanuit een ander perspectief ervaren.

Daar zit volgens mij ook de kern van reïncarnatie. We kiezen een leven om iets te kunnen be-leven. Als Ziel in het licht is het onmogelijk om zonder lichaam een menselijke ervaring te hebben met alle gevoelens en emoties die daarbij horen. Je hebt daar echt een lichaam voor nodig. Soms is het gekozen leven behoorlijk heftig en dramatisch, maar we weten dat het ons als onsterfelijke en eeuwige Ziel niet raakt. Na onze dood is de ‘film’ weer afgelopen en gaan we verder met andere zaken. Totdat er iets begint te kriebelen en dat we weer behoefte krijgen om een menselijke ervaring te beleven.

Goede daden

Vanmorgen kreeg ik een email van Neale Donald Walsch. Hij stuurt dagelijks mooie en inspirerende spreuken, en deze sprak me bijzonder aan.

On this day of your life, Sander, I believe God wants you to know…

…that your job, your invitation from the Universe, is to give people back to themselves.

You can do this every day, in a hundred ways. Why not practice it with the first three people you encounter after reading this?

It is really a very easy thing to do — yet it can affect a person mightily. All you have to do is look for the best in that person, and then show it to them, right then and there. Describe it. Admire it. Thank them for it.

Do this for three people every day and watch how your whole life can change. At last you will realize what you are doing here. All the rest will be just stuff and nonsense.

In deze quote zegt hij dat we de wereld, en ons leven kunnen veranderen door mensen terug te geven aan zichzelf. Hoe doe je dat? Door het beste in de persoon te zien, en dat vervolgens tegen die persoon te vertellen. Doe dit dagelijks met drie mensen en zie hoe je leven veranderd.

Dit resoneerde zo sterk omdat ik ook geloof dat het zo eenvoudig is. Je hoeft geen kosmische energieën van de hoogste engelen te channelen om goed te doen in de wereld. Er hoeven geen galactische federaties te worden opgeroepen om de wereld te redden. Het belangrijkste is dat je oog hebt voor het goede in de mensen om je heen.

Ik krijg veel verzoeken van mensen die op de radio geïnterviewd willen worden. Maar als ik verhalen lees over hoe groots ze zijn, met welke engelen ze in contact staan, of met welke kosmische energieën ze verbonden zijn denk ik ‘kijk eerst eens gewoon om je heen en doe wat hierboven staat’. Door met je hoofd in de wolken te lopen zie je vaak niet wat zich vlak voor je neus afspeelt.

Tegeltjeswijsheid #2

Sander’s tegeltjeswijsheid #2 Spin op de wand? Lente in het land!

— Sander de Wijs (@Sanderdewijs) februari 19, 2012

@GerryVanLente @Sanderdewijs Mijn vrouw en ik kunnen het niet eens worden over de vakantie. Ik wil naar Hawaï en zij wil mee 🙂

— Bert Kuiper (@bertkuiper) februari 20, 2012

Verbeter de wereld, begin bij jezelf

Vandaag kreeg ik een mail van iemand die ik ken als een echte wereldverbeteraar. Het mooie van hem is dat hij niet alleen roept hoe het anders kan, maar ook daadwerkelijk aanpakt en verbeterd. In heel Nederland brengt hij mensen bij elkaar, ontwikkelt nieuwe vormen van wonen en samenleven. In zijn laatste mail riep hij op tot ondersteuning van de Occupy beweging.

Hoe mooi deze beweging ook lijkt, heb ik er een onbestemd gevoel over. Door je te verbinden met een massa mensen ga je namelijk weer iets groots buiten jezelf in het leven roepen in plaats van zélf te veranderen. Een wereldwijde beweging kan volgens mij geen oplossing bieden voor de problemen in de wereld. Die oplossing ligt meer in jezelf. Dit schreef ik aan deze man in onderstaande mail.

==========================================

Beste,

Dank voor je mail. Ik volg je initiatieven al langere tijd en vind het werkelijk geweldig wat je ermee bereikt.

Wat Occupy betreft heb ik mijn bedenkingen. Het lijkt allemaal prachtig, een wereldwijde beweging voor gelijkheid en gerechtigheid. Maar volgens mij is dat een te gemakkelijke voorstelling van de werkelijkheid. De oorzaak van het probleem zit in de eerste plaats in onszelf.

Een beweging als Occupy is niets anders dan wéér een creatie buiten onszelf dat al onze problemen moet gaan oplossen. En hoe gaan ze die problemen oplossen? Wat is er straks geoorloofd om het ‘grote kwaad’ uit de wereld te helpen? Je hoeft maar even terug te gaan in de geschiedenis om te zien wat het risico is als mensen zich massaal achter een beweging scharen. In een mensenmassa hoef je nog steeds geen persoonlijke verantwoordelijkheid te dragen, en kunnen rare dingen gebeuren. De oplossing ligt in ieder van ons persoonlijk en niet in een beweging.

Want wat is de reden dat grote banken, verzekeraars, farmaceutische industrie en andere machtstructuren überhaupt bestaan? Kijk om je heen, mensen willen zekerheid, veiligheid, snelle oplossingen voor ziekte, spotgoedkope levensmiddelen en gebruiksartikelen. Dat is ons niet aangepraat, dat willen wij zélf! Wat de Occupy beweging ziet als de oorzaak van het probleem is meer het gevolg dat heel veel mensen geen verantwoordelijkheid willen dragen voor moeder aarde en hun eigen leven. Die geven we liever in handen van bedrijven die allerlei zaken voor ons moeten regelen en risico’s afdekken.

Blijf alsjeblief doorgaan zoals je deed. Dicht bij jezelf de wereld verbeteren, zelf het voorbeeld leven van hoe het anders kan. Dat is de echte oplossing voor het wereldwijde probleem.

Hartelijke groet,

Sander

==========================================

De Nazi’s streefden naar een beter en welvarender Duitsland. Dit eindigde in moord en vernietiging. De Klu Klux Clan begon als een club mensen die anoniem goede daden verrichten, maar veranderde in een groep die zich bezig hield met anonieme moordpartijen. Ik zeg niet dat Occupy deze ambitie heeft, maar mensen die belust zijn op macht zitten overal. En die wachten op de kans om een grote wereldwijde beweging te gebruiken om hun persoonlijke macht te vergroten. Ik hoop dat het niet zover zal komen en dat iedereen die bij Occupy betrokken is zich hiervan bewust is.

Tegeltjeswijsheid #1

Sander’s tegeltjeswijsheid #1 In februari gestoken door een mug? Dan is de winter snel achter de rug!

— Sander de Wijs (@Sanderdewijs) februari 19, 2012

Niet doen alsof de overheid een markt is

Denken in targets, vergroten van de efficiency, afgerekend worden op kwantitatieve normen. Prikkels die in het bedrijfsleven gangbaar zijn, duiken ook in de publieke sector op. Daarin schuilt een gevaar, zegt hoogleraar bestuurskunde Paul Frissen in de Volkskrant.

Ik ben het hier helemaal mee eens. De doelen die je met overheidsorganisaties wilt bereiken zijn niet altijd kwantitatief. Je wilt ook een bepaalde kwaliteit bereiken in het onderwijs, in de zorg en in de IT. Dat bereik je niet met versimpelde doelstellingen als het aantal uitgeschreven bonnen of slagingspercentages.

Dus wat nodig is, is in de eerste plaats slimmere doelen stellen voor de overheidsorganisaties. En slimme manieren om de resultaten ervan te kunnen meten.

Waarom ik niet tegen SOPA en PIPA ben

Er is paniek in de internet community. Er komen wetten die het via internet illegaal verspreiden van materiaal met auteursrechten hard gaan aanpakken. Wikipedia ging op zwart, en de frontpage van WordPress.com werd versierd met zwarte censuurbalken.

Ondanks dat ik niet van censuur houd, kon ik niet achter alle kritiek op de wet gaan staan. Want hoe kun je zomaar stellen dat iemand zijn werk door jou gebruikt mag worden zonder zijn of haar toestemming? Is dat dan geen aantasting van iemands vrijheid?

Er is een tendens dat het verkeerd wordt gevonden om ergens geld voor te vragen. Je hoort ineens overal succesverhalen  van mensen die hun werk gratis verspreiden via internet en daarmee wereldwijde bekendheid kregen. Paulo Coelho schrijft in zijn blog dat zijn wereldwijde bestseller ‘de Alchemist’ in Rusland juist succesvol is geworden dankzij de illegale kopieën. Dus stelt Paulo Coelho ‘Illegale verspreiding van je werk is een vorm van gratis reclame’.

Waar in de hele discussie over vrijheid op internet aan voorbij wordt gegaan is de vrijheid van de auteur. Want wie ben jij om te bepalen of iemand anders zijn of haar werk gratis met de hele wereld gedeeld moet worden? Dat zou alleen de auteur zelf mogen beslissen, of degenen die namens de auteur handelen.

Een paar dagen geleden kreeg ik een mail gericht aan Heel Nederland, de politieke partij die ik opgericht heb in 2008, nu overigens een slapende partij. Deze mail deed me beseffen waarom ik het niet eens ben met alle kritiek. Ik heb de mail anoniem hieronder gezet met mijn antwoord.

Geachte;

Bij deze laat ik u weten dat IK, WIJ, onze HELE familie, TEGEN ACTA, SOPA, PIPI en TEGEN elke andere vorm van censuur zijn. WIJ WILLEN DIT NIET, nu niet goedschiks van de baan, ooit kwaadschiks van de baan.

Jullie politici snappen schijnbaar nog steeds niet dat de wereldwijde bevolking op geen enkele manier onderdrukt wil worden, niet fysiek, niet mentaal, niet door ACTA, SOPA, PIPI, niet door enkel ander verdrag wat niet in ons belang is en alleen maar in het belang van de industrie de multimedia!

WIJ bepalen hoe we willen leven en waaraan wij ons geld uitgeven en niet een regering, niet een industrie, niet een voorbijgaande machthebber. Voorkom die wereldrevolutie, wees wijs en stem OOK tegen ACTA, SOPA en PIPI!
hoogachtend,
Whizzkid

Antwoord:

Beste Whizzkid,

Je schrijft dat je tegen de nieuwe wetten bent. Ik ben 34 jaar en nog opgevoed met de idee ‘Je blijft met je handen van andermans spullen af’. Een wet die tegen diefstal is, is daarom volgens mij terecht.

Degene die een werk creëert moet namelijk altijd zélf kunnen bepalen of, en met wie hij zijn werk wil delen en tegen welke prijs. Dat mag nooit van buitenaf worden opgelegd. Niet door een regering, niet door een industrie, en dus ook niet door jou.

Welke software heb je geschreven, doe je vrijwilligerswerk, heb je boeken gepubliceerd? Werk je voor niets bij een werkgever? Wat deel jij gratis met de wereld (behalve je kritiek)?

Met vriendelijke groet,
Sander de Wijs

Natuurlijk moet er goed gekeken worden  of de nieuwe wetten geen ongewenste bijwerkingen heeft. Maar zomaar tegen de hele wet zijn vind ik echt te kort door de bocht.

Help, we veranderen!

Het klimaat verandert, we leven in een tijd van grote veranderingen, de organisatie moet veranderen. Zomaar wat zinsneden die ik vaak in de media en in het bedrijfsleven voorbij zie komen. Het woord verandering heeft de vervelende eigenschap om angst en onzekerheid op te roepen. Denk maar aan een manager die voor de Kerst tegen de afdeling zegt dat het komend jaar veel gaat veranderen, zonder verdere details te noemen. Dat roept toch de nodige onrust op.

Maar aan de andere kant slaat het benoemen van verandering helemaal nergens op. Als je kijkt naar de organisatie waarvoor je werkt, of je eigen bedrijf dan is dat geen jaar hetzelfde geweest. Je krijgt een andere projectmanager, afdelingen worden gevormd en andere weer opgeheven, andere directeur of je krijgt zelf een andere functie. Benoemen dat iets gaat veranderen, of aan het veranderen is, betekent dat je ervanuit gaat dat stilstand de normale situatie is. Maar er bestaat enkel verandering, om je heen maar ook in jezelf. Zelfs je lichaam veranderd continu. Na zeven jaar ben je niet meer dezelfde persoon als nu, fysiek. Alle cellen van je lichaam zijn dan compleet vernieuwd. Verandering is iets natuurlijks en gaat vaak zelfs automatisch.

Maak daarom verandering niet onnodig groot. Een mooi voorbeeld is een project om voor een grote organisatie de werkplekken te vernieuwen. Er werd niet gekozen voor een zgn Big Bang aanpak (alles in één keer), maar kleine stappen en regelmatige releases. Dat is een veel meer natuurlijke wijze van veranderen. We hebben immers maar één keer een Big Bang gehad, met 100 miljard jaar puinhoop tot gevolg, voordat het weer een beetje rustig werd :-). Zie iedere verandering als niets meer dan een volgende stap, dat roept een stuk minder onrust op.

Ik sprak vorige week iemand die terug verlangde naar vroeger. De tijd dat zijn bedrijf de beste IT organisatie in Nederland was. Een tijd waarin ze volop konden pionieren en hoogstaande kwaliteit leverden. Maar net zo goed als het woord verandering, bestaat terug naar het oude ook niet. Het leven kent maar één richting, vooruit. De wereld is veranderd, wij zijn anders, de klant is anders. De oude organisatie met medewerkers van toen passen denk ik ook niet meer in de huidige tijd. Het lijkt me belangrijker om te kijken hoe de IT’ers van morgen eruit kunnen zien. Moeten ze vooral goed kunnen ontwikkelen, of juist de kennis hebben om de klant snel met bestaande marktoplossingen te kunnen helpen?

Een kennis van de Gemeente Voorst vertelde laatst iets opmerkelijks. Hij vertelde dat zijn hele afdeling bij VROM 100% papierloos werkt. Ze hebben hiervoor een softwarepakket voor digitale ondertekening, technische middelen voor digitaal vergaderen, regels voor de AO en duidelijke werkafspraken. Toen ik hem vroeg wat de rol van de IT afdeling hierin was zei hij ‘Wij weten heel goed hoe wij ons werk moeten doen. De tool hebben we aangeschaft en zelf bedacht hoe we daarmee het beste kunnen werken. Daar hebben we geen IT afdeling voor nodig…’

Een zorgwekkende ontwikkeling voor hedendaagse IT’ers? Wel als je nog steeds denkt dat de klant er voor jou moet zijn. Niet als je je afstemt op wat de klant nodig heeft en wat bij bij hem of haar past.

Damn YOU Wikipedia

Over Wikipedia heb ik een dubbel gevoel. Ik vind het een heel goed initiatief om een open encyclopedie op internet te maken. Vooral het idee dat niemand eigenaar is en in feite iedereen de artikelen kan aanvullen spreekt me aan. Natuurlijk moet je ook goed kijken welke informatie wel of niet relevant is voor de online encyclopedie. Daarvoor heb je een systeem nodig van moderators nodig die de bijdragen beoordeeld en eventueel filtert.

Het probleem met zo’n moderator systeem is dat hierdoor de content ook weer gekleurd kan raken. Want als je lang genoeg moderator bent loop je het risico dat je persoonlijke mening en voorkeur gaan meespelen. Artikelen over onderwerpen waar je persoonlijk niets mee hebt wordt afgekeurd, en onderwerpen die je aanspreken keur je goed. En dan wordt een open encyclopedie steeds meer een gekleurde, gesloten encyclopedie. Een plek die bestierd wordt door een paar mensen met (te) veel tijd, waarbij geen inbreng meer mogelijk is voor onderwerpen die buiten hun kaders liggen.

Maar misschien heb ik het verkeerd. Vandaar mijn dubbele gevoel. Ik draag niet op dagelijkse basis iets bij aan Wikipedia. Ik draag alleen het stukje bij van datgene waarmee ik bezig ben. Maar betekent dat dat mijn stem daardoor minder zwaar zou moeten wegen? Of dat mijn onderwerp daarom minder belangrijk zou zijn?

Is het bijvoorbeeld reclame als ik een artikel op Wikipedia zet over Radio Merlijn? Er staan immers meer bedrijven, verenigingen en organisaties beschreven op Wikipedia. Is het verkeerd om een artikel te schrijven over helderzienheid, ook al is het niet wetenschappelijk bewezen? Feit is dat er genoeg mensen mee bezig zijn. Maar deze onderwerpen worden rigoreus afgekeurd onder het mom van ‘niet Wikipedia-waardig, niet-wetenschappelijk, niet-neutraal, reclame’ etc.

Dus hoe open is Wikipedia nog? Persoonlijk kreeg ik een gevoel wat het beste geïllustreerd wordt door onderstaande aflevering van Seinfeld. Er is een man die een geweldig product heeft. Soep die zó heerlijk is dat je echt moet gaan zitten om het te eten. Je kunt niet meer op je benen blijven staan! De soepwinkel is openbaar, maarrrrrr…. om het te krijgen moet de klant een zeer nauwkeurig en streng ritueel volgen. Als je iets afwijkt, vragen stelt, hem in de ogen kijkt, klaagt??!! (God behoede!), NO SOUP FOR YOU!!! COME BACK IN THREE MONTHS!

Zodra een mooi en open systeem vervalt in een streng regime rest mij te besluiten met de woorden. Damn YOU Wikipedia!

Nog zo’n waargebeurd verhaal

Er zijn verhalen die je ontroeren, al is het complete fictie. Zo ook deze verfilming van een ‘waar gebeurd’ verhaal.